Η Θάλασσα μέσα μου...

"Άναψε το σποτ που φώτιζε το 'Ψάχνοντας για Κοχύλια' και κάτω από την απαλή λάμψη του σκάλισε τη φωτιά στο τζάκι. Όταν οι φλόγες υψώθηκαν, κουλουριάστηκε σε μία γωνιά του καναπέ, με το ποτήρι στο χέρι. Ψηλά, απέναντί της, ο πίνακας έλαμπε στο μισόφωτο, σαν βιτρό καθεδρικού ναού φωτισμένο απ'έξω, από τον ήλιο. Το έργο αυτό είχε πάντα για εκείνη μία παράξενη γοητεία.
Έτσι και τώρα, στύλωσε πάνω του το βλέμμα της, αυτοσυγκεντρώθηκε και περίμενε να ενεργήσει η μαγεία του. Τα μάτια της γέμισαν με το γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού, ένιωσε στο πρόσωπό της τον αλμυρό αέρα, μύρισε τα φύκια και τη βρεγμένη άμμο, άκουσε τις κραυγές των γλάρων, το πάφλασμα των κυμάτων"
Απόσπασμα από το 'Ψάχνοντας για Κοχύλια" της Ροζαμουντ Πίλτσερ.

Αγαπημένη συγγραφέας, που καταφέρνει, εκτός από γαλήνη και ονειροπόληση, να προκαλέσει και νοσταλγία, να σε κάνει να αγαπήσεις περισσότερο τη διαδικασία προετοιμασίας ενός τραπεζιού, τη ρουτίνα του σπιτιού σου, ένα ποτό δίπλα στο τζάκι, τη φροντίδα του κήπου σου μα πάνω απ όλα να εμπνεύσει την αγάπη στους ανθρώπους περιγράφοντάς τους με τα ταλέντα και τα κουσούρια τους, κι αφήνοντας εμάς να αγαπήσουμε αυτούς που θέλουμε, να αντιπαθήσουμε αυτούς που μας ταιριάζει, και να πορευτούμε με αυτά και αυτούς που επιλέγουμε!

Καλή μας Κυριακή!

Στο Βυθό της Ψυχής

Απόσπασμα από το αντίστοιχο διήγημα στο βιβλίο...

"Οι γονείς τελικά ήταν αυτοί που έπλεαν πλέον στην άβυσσο, χωρίς καμία διάθεση να κάνουν απλωτές, χωρίς καμία βουλιμία να βρούνε έναν πλούσιο βυθό με τα κοράλια και τους θησαυρούς που υποσχόταν το χτίσιμο της νέας τους ζωής χωριστά... Μία ραστώνη τύλιγε το κοινό παρελθόν τους... Ο καθένας χάραξε το δρόμο του, και άφησε στον παράδρομο να στέκει το χαλασμένο αυτοκίνητό του γάμου τους - χωρίς αναλύσεις και προσπάθειες να το επιδιορθώσουν. Μέσα σε αυτό το αυτοκίνητο, άφησαν και αποσκευές, και άλμπουμ με φωτογραφίες και ρούχα αγαπημένα... Και τα παιδιά αγωνίστηκαν για να τα βρούνε και να τα ανασυνθέσουν..."

Το πρώτο e book store που ανάρτησε το βιβλίο μου

Ένα θερμό καλωσόρισμα...

Η αναμονή γι αυτό που συνέβη σήμερα μου θύμισε μέρες γιορτών και τη λαχτάρα μου σαν παιδί για το άγνωστο, το μυστήριο, το νέο...
Μετά το καλοκαίρι του 2009, που το όνειρό μου είχε αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά, μετά τις τόσες ημέρες που πέρασα γράφοντας, σβήνοντας, διορθώνοντας, στήνοντας το κείμενο σε βιβλίο... ήρθε η ώρα να το καμαρώσω μέσα από τα μάτια αυτών που θα το διαβάσουν και θα το αξιολογήσουν!
Εύχομαι, διαβάζοντάς το, να το ευχαριστηθείτε όσο εγώ την ώρα που το έγραφα!
Καλό ταξίδι λοιπόν για όλους μας, μέσα σε μία Νέα Χρονιά, μέσα σε ένα νέο μήνα, και με τα όνειρα αυτών που σχεδιάζουν και βλέπουν μπροστά στη ζωή τους...

http://www.perizitito.gr/product.php?productid=223702