Η Θάλασσα μέσα μου...

"Άναψε το σποτ που φώτιζε το 'Ψάχνοντας για Κοχύλια' και κάτω από την απαλή λάμψη του σκάλισε τη φωτιά στο τζάκι. Όταν οι φλόγες υψώθηκαν, κουλουριάστηκε σε μία γωνιά του καναπέ, με το ποτήρι στο χέρι. Ψηλά, απέναντί της, ο πίνακας έλαμπε στο μισόφωτο, σαν βιτρό καθεδρικού ναού φωτισμένο απ'έξω, από τον ήλιο. Το έργο αυτό είχε πάντα για εκείνη μία παράξενη γοητεία.
Έτσι και τώρα, στύλωσε πάνω του το βλέμμα της, αυτοσυγκεντρώθηκε και περίμενε να ενεργήσει η μαγεία του. Τα μάτια της γέμισαν με το γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού, ένιωσε στο πρόσωπό της τον αλμυρό αέρα, μύρισε τα φύκια και τη βρεγμένη άμμο, άκουσε τις κραυγές των γλάρων, το πάφλασμα των κυμάτων"
Απόσπασμα από το 'Ψάχνοντας για Κοχύλια" της Ροζαμουντ Πίλτσερ.

Αγαπημένη συγγραφέας, που καταφέρνει, εκτός από γαλήνη και ονειροπόληση, να προκαλέσει και νοσταλγία, να σε κάνει να αγαπήσεις περισσότερο τη διαδικασία προετοιμασίας ενός τραπεζιού, τη ρουτίνα του σπιτιού σου, ένα ποτό δίπλα στο τζάκι, τη φροντίδα του κήπου σου μα πάνω απ όλα να εμπνεύσει την αγάπη στους ανθρώπους περιγράφοντάς τους με τα ταλέντα και τα κουσούρια τους, κι αφήνοντας εμάς να αγαπήσουμε αυτούς που θέλουμε, να αντιπαθήσουμε αυτούς που μας ταιριάζει, και να πορευτούμε με αυτά και αυτούς που επιλέγουμε!

Καλή μας Κυριακή!